Een taalontwikkelingsstoornis is een stoornis in de ontwikkeling van de taalvaardigheden van een kind. De normale taalontwikkeling verloopt volgens verschillende stadia die samenhangen met de leeftijd. Wanneer een kind alle stadia normaal doorloopt, maar langer doet over elk stadium, spreken we van een vertraagde taalontwikkeling. Wanneer een kind de stadia niet normaal doorloopt, spreken we van een afwijkende taalontwikkeling.
Primaire taalontwikkelingsstoornis
We spreken van een primaire taalontwikkelingsstoornis wanneer de taal een vertraagd of afwijkend verloopt vertoont. De stoornis treft zowel de ontwikkeling van de taalvorm (verbuigingen, vervoegingen en zinsbouw), de taalinhoud (woordenschat) als het taalgebruik. Verder kunnen de spraak- en taalproblemen bij een primaire taalontwikkelingsstoornis niet verklaard worden door andere problemen (zie secundaire taalontwikkelingsstoornis).
Secundaire taalontwikkelingsstoornis
We spreken van een secundaire taalontwikkelingsstoornis wanneer de taal zich niet normaal ontwikkelt ten gevolge van een ander probleem, bijvoorbeeld gehoorproblemen, cognitieve problemen, een zichtbaar hersenletsel, visusproblemen, motorische problemen, sociale en/of emotionele problemen of onvoldoende en/of onaangepast taalaanbod.
Wanneer je je aanmeldt bij de logopediste voor een taalprobleem, zal zij eerst een basismeting doen, waarna er samen met de ouders een behandelplan wordt opgesteld. Alle verzorgers van het kind worden bij de therapie betrokken (bv. ouders, grootouders, school …) zodat iedereen de taal van het kind kan stimuleren. Samenwerking is één van de belangrijkste zaken bij taaltherapie en zorgt voor een beter ondersteuningsnetwerk rondom het kind. Dagelijkse oefeningen en samenspel maken dat het kind de taal beter en sneller ontwikkelt.